sł. Marek Markiewicz
muz. Jaromir Wroniszewski
Historia zwykła, rzekłbym banalna
Niewielka knajpa koło Świętajna
Ona brunetka za barem zgrabna
A przy stoliku on
I on zamawiał tatara
Tatara tara tatara
A on zamawiał tatara tara tatara
A zegar bije – tatar i setka
Marszczył się klient, więdła brunetka
Przez całe lata setka i tatar
I ten dwuznaczny ton
Gdy on zamawiał tatara itd…
Aż w końcu nadszedł taki dzionek
Spełniło się co niespełnione
Barmankę pojął ktoś za żonę
A on pozostał sam
Na próżno wołał: Tataraaaaaa
Nikt mu nie podał tatara itd…
Czas na egzystencjalną pointę
Żyj chłopie chwilą w knajpie niewielkiej
Proś o tatara setkę i… rękę!
Bo w tym jest cała rzecz
By ktoś ci podał tatara
Na stare lata tatara
Zaśpiewasz wtedy
Tatara taratatara